"چه باید کرد؟"- مردان و زنان از خود می پرسند چه زمانی در مفاصل ران درد دارند؟یکی از شایع ترین علل این علامت، آرتروز است. در این مقاله به شما خواهیم گفت که چرا مفاصل لگن در مردان یا زنان هنگام راه رفتن و استراحت درد می‌کنند، درد به کجا می‌رود، در چه آسیب‌شناسی دیگری رخ می‌دهد و چگونه آن را درمان کنید.
آرتروز مفصل ران (کوکسارتروز)- بیماری دژنراتیو دیستروفیک. اغلب در افراد پس از 40 سالگی ظاهر می شود، اغلب در نتیجه آسیب، اما معمولاً بدون علت آشکار شروع می شود.
این بیماری با سیر آهسته و تدریجی پیشرونده مشخص می شود. در مراحل اولیه، اغلب از روش های درمانی محافظه کارانه (داروها، فیزیوتراپی) استفاده می شود. اما در مراحل بعدی برای بازگرداندن عملکرد طبیعی مفصل، در موارد خاصی نیاز به جراحی برای تعویض مفصل است.
بسیاری از مردم از کوکسارتروز رنج می برند: این واقعیت به این دلیل است که بار روی مفصل ران معمولاً زیاد است. در زنان، این وضعیت تا حدودی بیشتر رخ می دهد.
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از بارهای سنگین طولانی مدت و مکرر روی مفصل ران. کوکسارتروز اغلب در دسته‌های به ظاهر متضاد افراد رخ می‌دهد: افرادی که به طور حرفه‌ای در ورزش فعالیت می‌کنند و افرادی که چاق هستند. سایر عوامل خطر شامل بیماری هایی است که بر گردش خون، متابولیسم و تعادل هورمونی و آسیب شناسی سیستم اسکلتی عضلانی (به عنوان مثال پا، ستون فقرات) تأثیر می گذارد. کوکسارتروز در سنین بالا نیز شایع تر است.
مکانیسم ایجاد آرتروز مفصل ران
از نظر تشریحی، مفصل ران شامل دو استخوان است:
- ایلیوم که دارای استابولوم است.
- فمورال که دارای سر است. پزشکان به استخوان فمور به اختصار فمور می گویند.
دو قسمت این استخوان ها به یکدیگر متصل شده و یک مفصل را تشکیل می دهند. هنگامی که فرد پای خود را حرکت می دهد، سطوح مفصلی دو قسمت ذکر شده به یکدیگر ساییده می شوند.
برای جلوگیری از آسیب دیدن آنها در این فرآیند، آنها را با غضروف الاستیک می پوشانند و مایع مفصلی در آنجا ترشح می شود که نقش روان کننده را ایفا می کند. این در یک فرد سالم اتفاق می افتد. مفصل ران اساساً مانند یک لولا کار می کند.
هنگامی که فرد مبتلا به کوکسارتروز است، مایع مفصل غلیظ تر می شود و غضروف کمتر الاستیک می شود، ترک هایی روی آن ظاهر می شود. در نتیجه سطوح ایلیم و استخوان ران در هنگام اصطکاک کمتر محافظت می شوند و به راحتی ساییده و آسیب می بینند. در نتیجه، با گذشت زمان آنها شروع به تغییر شکل خود می کنند.
علائم آرتروز مفصل ران
از جمله علائم اصلی این وضعیت درد است. آنها در ناحیه خود مفصل و همچنین در کشاله ران در بالای ران موضعی هستند.
علائم زیر نیز معمول است:
- حرکت محدود؛
- هنگامی که فردی سعی می کند پای خود را به سمت راست حرکت دهد (اگر ما در مورد کوکسارتروز سمت راست صحبت می کنیم) یا به سمت چپ (زمانی که مفصل سمت چپ تحت تأثیر قرار می گیرد)، به طور کامل موفق نمی شود.
- راه رفتن با آنچه معمولاً در یک فرد سالم است متفاوت می شود، بیمار لنگان می زند.
- کاهش توده عضلانی پا؛
- پای آسیب دیده کوتاه تر می شود.
مراحل اولیه آرتروز مفصل ران
در مراحل اولیه توسعه بیماری، درد گاهی اوقات، به طور دوره ای، عمدتاً پس از فعالیت بدنی رخ می دهد. به عنوان مثال، پس از دویدن یا پیاده روی طولانی یک فرد. این احساسات در جایی که خود مفصل ران قرار دارد متمرکز می شود، گاهی اوقات در قسمت بالای ساق پا یا حتی در زانو. زمانی که فرد استراحت می کند، درد معمولاً فروکش می کند. راه رفتن در این مرحله طبیعی است. فرد می تواند پای خود را آزادانه حرکت دهد، ماهیچه ها خوب هستند.
معاینه اشعه ایکس نشان می دهد که فضای مفصل باریک شده است، اما هنوز آنقدر زیاد نیست. در جایی که لبه های استابولوم هستند، خارهای استخوانی قابل شناسایی هستند. در این مرحله سر و گردن استخوان ران بدون تغییر است.
پیشرفت
در مرحله بعد، فرد بیشتر از دردی رنج می برد که هم در حین فعالیت بدنی و هم در زمان استراحت ایجاد می شود. قوی هستند، تا ران، تا کشاله ران می روند. پس از تلاش برای دویدن، فرد ممکن است لنگ بزند، درست مانند بعد از پیاده روی. حرکت دادن پا به صورت جانبی دشوارتر می شود و دامنه حرکتی شما محدود می شود.
معاینه اشعه ایکس نشان می دهد که فضای مفصل باریک و شدید است. این تصاویر جابجایی و اعوجاج سر استخوان ران را نشان می دهد. رشد استخوان در ناحیه استابولوم قابل مشاهده است.
مرحله آخر آرتروز مفصل ران
در اینجا فرد قبلاً از درد شدید دائمی رنج می برد. آنها می توانند نه تنها در طول روز هنگام استراحت، بلکه در شب نیز رخ دهند. راه رفتن برای بیمار سخت می شود، بنابراین عصا خریداری می کند. حرکت دادن پای شما حتی سخت تر از قبل می شود. در این مرحله اغلب آتروفی عضلات پاها و باسن رخ می دهد که منجر به کوتاه شدن پای آسیب دیده می شود. برای سهولت در راه رفتن فرد به پهلو خم می شود و این باعث می شود بار مفصل بزرگ بیشتر شود.
با معاینه اشعه ایکس در این مرحله می توان دید که فضای مفصل بسیار باریک است، سر استخوان ران بزرگ شده است و رشد استخوانی زیادی وجود دارد.
تشخیص آرتروز مفصل ران
از طریق یک معاینه جامع انجام می شود که شامل:
- بازجویی از بیمار توسط پزشک؛
- معاینه توسط پزشک؛
- مطالعات کمکی ، البته اصلی ترین آنها اشعه ایکس است.
در رادیوگرافی، گاهی اوقات می توانید علت آرتروز را تشخیص دهید - به عنوان مثال، می توانید علائم آسیب های قبلی، دیسپلازی و سایر شرایط را مشاهده کنید.
توموگرافی (CT و MRI) نیز به تشخیص کمک می کند. با استفاده از اولی می‌توانید تغییرات استخوان‌ها را مطالعه کنید و با دومی می‌توانید اتفاقاتی که برای بافت‌های نرم می‌افتد را مطالعه کنید.
آرتروز مفصل ران را با چه چیزی می توان اشتباه گرفت؟
در بالا نوشتیم که درد ناشی از کوکسارتروز نه تنها در مفصل ران، بلکه در زانو و در کل قسمت بالای ساق پا نیز می تواند رخ دهد.
این بدان معنی است که در صورت بروز چنین علائمی، پزشک ابتدا باید آسیب شناسی های زیر را رد کند:
- پوکی استخوان (از آنجا که باعث درد در قسمت بالای ساق نیز می شود)؛
- آرتروز مفصل زانو (خود را به صورت درد در زانو نشان می دهد).
سندرم درد ناشی از استئوکندروز با سندرم درد ناشی از آرتروز مفصل ران متفاوت است. با پوکی استخوان، درد به شدت ظاهر می شود و اغلب توسط چیزی تحریک می شود: به عنوان مثال، فردی به شدت چرخید یا چیزی سنگین را بلند کرد. در این حالت، درد، به عنوان یک قاعده، از باسن به پشت ساق پا گسترش می یابد.
با پوکی استخوان، حتی اگر درد شدید باشد، فرد می تواند پای خود را به چپ یا راست حرکت دهد. اما با کوکسارتروز - نه همیشه.
با آرتروز مفصل زانو، تغییرات پاتولوژیک در اشعه ایکس مفصل زانو تشخیص داده می شود.
لازم به یادآوری است که یک فرد می تواند همزمان چندین بیماری داشته باشد. به عنوان مثال، آرتروز هر دو مفاصل زانو و مفصل ران. یا استئوکندروز و آرتروز چند مفصل.
تشخیص استئوآرتریت مفصل ران از تروکانتریت مهم است. مورد دوم یک بیماری التهابی بخشی از استخوان ران است که در لاتین تروکانتر ماژور (تروکانتر ماژور) - تروکانتر بزرگتر نامیده می شود. تروکانتریت به سرعت رخ می دهد، در مقایسه با استئوآرتریت، درد شدیدتر است و فرد می تواند پای خود را آزادانه حرکت دهد.
در برخی موارد، با دردی که فرد را مشکوک به آرتروز مفصل ران می کند، شرایط دیگری نیز وجود دارد (به عنوان مثال، اسپوندیلیت آنکیلوزان، معروف به اسپوندیلیت آنکیلوزان و غیره). با آنها، به عنوان یک قاعده، درد در شب رخ می دهد، در طول روز از بین می رود، و حتی می تواند با فعالیت بدنی کاهش یابد.
درمان کوکسارتروز
اگر درد مفاصل دارید، باید به یک تروماتولوژیست ارتوپد مراجعه کنید.
درمان شامل درمان محافظه کارانه (داروها، فیزیوتراپی) و جراحی است.
درمان محافظه کارانه
درمان محافظه کارانه در مراحل اولیه تجویز می شود.
این شامل:
- مسکن های معمولی که فرد در قرص ها می نوشد یا در تزریق (تزریق)، پماد مصرف می کند.
- هورمون های تزریق شده به مفصل؛
- عواملی که ساختار غضروف را ترمیم می کنند (همچنین به صورت خوراکی مصرف می شوند و به مفصل تزریق می شوند).
- سایر داروهای تجویز شده توسط پزشک بسته به شرایط بیمار. اینها شامل داروهایی هستند که عضلات را شل می کنند، رگ های خونی را گشاد می کنند و غیره.
تمام داروها باید دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف شوند. این امر به ویژه در مورد مسکن های معمولی صادق است: با استفاده طولانی مدت، آنها می توانند تأثیر بدی بر معده داشته باشند و عوارض جدی از جمله خونریزی ایجاد کنند. بنابراین، مدت دوره ها باید فقط توسط پزشک تعیین شود.
فیزیوتراپی همچنین در درمان آرتروز مفصل ران استفاده می شود.
بسیاری از افراد از درمان لیزر و اولتراسوند سود می برند (به ترتیب به این روش لیزر درمانی و اولتراسوند درمانی می گویند).
مغناطیس درمانی، القای گرما، نور درمانی و تعدادی روش دیگر استفاده می شود.
در این درمان از فیزیوتراپی (فیزیوتراپی) و ماساژ استفاده می شود.
ارزش گفتن چند کلمه در مورد رژیم غذایی را دارد. به طور مستقیم آرتروز مفصل ران را درمان نمی کند. با این حال، زمانی که فرد وزن کمتری دارد، بار روی مفصل کاهش می‌یابد که این امر بیماری را آسان‌تر می‌کند.
درمان جراحی آرتروز مفصل ران
هنگامی که بیماری قبلاً به مراحل پیشرفته رسیده است، روش واقعا "کارساز" جراحی است، زمانی که مفصل بیمار با یک مصنوعی جایگزین می شود. به آن اندو پروتز می گویند.
قسمت های مختلف مفصل می تواند تغییر کند. مثلا فقط سر استخوان ران. این یک پروتز تک قطبی است. هنگامی که سر استخوان ران و استابولوم هر دو جایگزین شوند، چنین پروتزی دوقطبی نامیده می شود.
تعویض پروتز تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. ابتدا فرد به طور کامل معاینه می شود. پس از جراحی، آنتی بیوتیک درمانی و داروهای ضد انعقاد تجویز می شود. بخیه ها از روز دهم تا دوازدهم برداشته می شود و سپس فرد تحت نظر پزشک به کلینیک یا مرکز درمانی منتقل می شود که در آنجا مراقبت ها به صورت سرپایی انجام می شود.
پس از عمل، مجموعه ای از اقدامات توانبخشی برای فرد تجویز می شود.
در نود و پنج درصد موارد، پس از جراحی، فرد می تواند راه برود، کار کند و حتی برخی ورزش کند. یک مفصل مصنوعی برای پانزده تا بیست سال "کار می کند" و پس از آن ممکن است نیاز به عمل جدیدی باشد.
شاک ویو تراپی یکی از روش های موثر در درمان بیماری های مزمن سیستم اسکلتی عضلانی است که مبتنی بر تاثیر امواج صوتی است، این روش نتایج سریعی را ارائه می دهد و پس از یک دوره درمان با امواج شوک می توانید یک درمان طولانی مدت دریافت کنید. اثر